អត្ថបទ១នេះគឺបង្កប់ន័យអប់រំក្នុងនោះ៖
«ពុក អ្នកជិតខាងលួចស្វាយយើង» ក្មេងប្រុសតូចរត់មកប្រាប់ឳពុក។
ឳពុកសើចហើយសួរថា "តើស្វាយយើងនៅសល់ច្រើនទេកូន?"
ស្វាយយើងនៅសល់ច្រើនទៀតតើពុក "ចឹងកូនឯងទៅបេះស្វាយអោយពុកបាន៧ផ្លែមក"។
ក្មេងប្រុសនោះគិតថា ឳពុកឲ្យបេះស្វាយ ព្រោះខ្លាចអ្នកជិតខាងលួចបេះអស់ទើបប្រញ៉ាប់ទៅបេះមក។
ពេលបេះបានហើយក៏យកអោយឪពុកដោយសង្ឃឹមថា នឹងបានហូបជុំគ្នាយ៉ាងឆ្ងាញ់មាត់ តែបែរជាឳពុកយកស្វាយនោះរៀបដាក់កន្ត្រកយ៉ាងស្អាត ហើយដឹកដៃកូនប្រុសដើរតម្រង់ទៅផ្ទះអ្នកលួចបេះស្វាយនោះ។
ក្មេងប្រុសនោះឆ្ងល់ ខ្ញុំមិនយល់សោះតើពុកកំពុងធ្វើអ្វី ពេលទៅដល់ផ្ទះអ្នកជិតខាង ពុកក៏ហុចកន្ត្រកស្វាយឲ្យទៅអ្នកជិតខាងហើយនិយាយថា៖
"ខ្ញុំយកស្វាយមកជូន ព្រោះយើងជាអ្នកជិតខាងនឹងគ្នា បើមានការអ្វីយើងអាចពឹងពាក់គ្នាទៅវិញទៅមកបាន។"
"អ្នកជិតខាងមានសេចក្ដីរង្គៀសចិត្ត ព្រោះដឹងថាខ្លួនបានលួចតែបែរជាមិនខឹង ហើយថែមទាំងយកស្វាយមកជូនថែមទៀតផង"។
អ្នកជិតខាងបាននិយាយទៅកាន់ម្ចាស់ស្វាយថា "ខ្ញុំបានចិញ្ចឹមមាន់ច្រើនក្បាលដែរ ចឹងខ្ញុំសូមជូនពងមាន់ខ្លះដើម្បីតបស្នងទឹកចិត្តដែលអ្នកបានធ្វើល្អជាមួយខ្ញុំ"។
ឳពុកអរគុណគេហើយក៏ដឹកដៃកូនមកផ្ទះវិញ ក្មេងប្រុសនោះសួរឳពុកដោយឆ្ងល់ថា៖
"ម៉េចក៏ពុកយកស្វាយឲ្យគេ ហើយមិនយកស្វាយដែលគេលួចយើងមកវិញ?"
នែកូន បើពុកយកស្វាយនោះមកវិញ យើងមិនត្រឹមតែបាត់បង់អ្នកជិតខាងទេ ហើយថែមទាំងគេខឹងនឹងព្យាបាទយើងថែមទៀតផងណាកូន។ ហើយពេលដែលពុកយកស្វាយទៅអោយគេ ៧ផ្លែ រួមទាំងស្វាយដែលគេលួចយើងផងនោះ ហើយយើងបានចំណេញទាំងញាតិ និងពងមាន់១កន្រ្តកដែរតើ កូនឯងសាកគិតតិចមើល?
អារម្មណ៍ក្រោធខឹង គឺ បញ្ហា
សតិ គឺ បញ្ញាដើម្បីដោះស្រាយរាល់បញ្ហា
យើងមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាដោយប្រើអារម្មណ៍បានទេ។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាបានគឺយើងត្រូវប្រើបញ្ញាជាអ្នកដោះស្រាយ "រាល់បញ្ហាសុទ្ធតែមានដំណោះស្រាយ "គ្រាន់តែថាតើយើងរកចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃបញ្ហាឃើញឬអត់។
ជីវិតមានតម្លៃ
ពេលខ្លះមិនមែនអោយតែអ្នកជិតខាងសុទ្ធតែមានបំណងល្អជាមួយយើងទាំងអស់នោះទេ តែក៏មិនមែនមនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែអាក្រក់នោះដែល។ សូម្បីតែបងប្អូនរបស់យើងខ្លះមិនល្អជាមួយនឹងយើងផងចុះទម្រាំអ្នកដទៃ។ ហេតុដូច្នេះហើយយើងមិនគួរប្រើអារម្មណ៍ ដែលខឹងនោះមកដោះស្រាយបញ្ហានោះទេ វាអាចធ្វើអោយយើងមានវិប្បដិសារីស្ដាយក្រោយអស់មួយជីវិតបាន។
បើយើងមើលបញ្ហាផ្សេងៗដោយសតិបញ្ញាគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ នឹងយល់ប្រភពនៃបញ្ហារបស់វា នោះនឹងបានពន្លឺនៃដំណោះស្រាយ។
សុខចិត្តយកញាតិធ្វើរបង ប្រសើរជាងយករបងធ្វើញាតិ។
តែការរក្សាមិត្តភាពនោះឲ្យបានយូរពិតជារឿងលំបាកណាស់!
Bong I.T