មានពេលមួយមានក្មេងប្រុសម្នាក់មកពីគ្រួសារក្រីក្រ ហើយគាត់រស់នៅដោយមានសុភមង្គលជាមួយគ្រួសារនៅជនបទ។ ថ្ងៃមួយនៅពេលគាត់អង្គុយនៅកសិដ្ឋានតូចមួយនាពេលល្ងាច គាត់កំពុងគិតអំពីជីវិតរបស់គាត់។ គាត់តែងតែសម្លឹងមើលថ្ងៃលិចតែម្នាក់ឯង។ គាត់តែងតែសួរខ្លួនឯងថា តើជីវិតនឹងទៅជាយ៉ាងណានាពេលអនាគត?
ចូលរួមជាមួយពួកយើងក្នុង Telegram ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានរហ័សជាកូនតែម្នាក់គត់នៅក្នុងគ្រួសារដែលអាចសិក្សានៅសាលារៀន ព្រោះឪពុកម្តាយរបស់គាត់មិនមានលទ្ធភាពបញ្ជូនកូនទាំងអស់ទៅសាលារៀនទេ។ សុបិន្តរបស់គាត់គឺចង់ធ្វើជាគ្រូបង្រៀន និងជួយអ្នកដទៃ។
បន្ទាប់មកគាត់តែងតែចែករំលែកចំណេះដឹងរបស់គាត់ ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលរស់នៅតំបន់ជនបទហើយមិនមានឱកាសបានរៀនសូត្រ។
បន្ទាប់ពីគាត់បញ្ចប់ការសិក្សានៅវិទ្យាល័យគាត់មានឱកាសដ៏ល្អដើម្បីបន្តការសិក្សានៅទីក្រុង។
ឪពុកគាត់បានស្នើសុំព្រះសង្ឃឱ្យគាត់ស្នាក់នៅវត្ត។ គាត់ដឹងថាគាត់ត្រូវតែខិតខំរៀនសូត្រពីព្រោះគាត់ពិតជាចង់ទទួលបានចំណេះដឹងខ្ពស់នៅក្នុងមហាវិទ្យាល័យ។ នៅពេលដែលគាត់ស្នាក់នៅក្នុងទីក្រុងគាត់ជាក្មេងប្រុសឯកោម្នាក់ដោយសារតែគាត់មិនស្គាល់អ្នកដទៃនិងមិនមានសាច់ញាតិនៅទីនេះ។
គាត់គិតថានារីទីក្រុងស្រឡាញ់ប្រាក់ និងមិនឲ្យតម្លៃជនក្រីក្រ នោះជាហេតុផលដែលគាត់មិនដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយនរណាម្នាក់។ តែក្រោយមក គាត់មានឱកាសជួបនារីម្នាក់ដែលគាត់មិនធ្លាប់គិត។
អ្វីដែលគាត់សង្កេត នាងខុសពីក្មេងស្រីដទៃទៀតនៅទីនេះ។ នាងរស់នៅក្នុងវណ្ណៈសង្គម ស្រស់ស្អាតហើយមិនខ្វល់អំពីប្រាក់ និងរូបរាងទេ។
នាងមានចិត្តសប្បុរស និងមិនរើសអើង នោះហើយជាមូលហេតុដែលធ្វើឱ្យគាត់ធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍នាង។ ក្រោយមកគាត់ក្លាយជាមិត្តប្រុសជាមួយនាង។ ពួកគេមានទំនាក់ទំនងល្អហើយស្រឡាញ់គ្នាខ្លាំងណាស់។ ពួកគេតែងតែទៅគ្រប់ទីកន្លែងជាមួយគ្នា និងមានការចងចាំល្អៗជាច្រើនអស់រយៈពេល ២ ឆ្នាំ។
ផ្ទុយទៅវិញសុបិន្តអាក្រក់បានចូលមកក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ ពេលវេលារីករាយគឺលឿនណាស់។ វាគឺជាពេលវេលាដែលពួកគេបានចែកផ្លូវគ្នា ព្រោះម្តាយរបស់នាងរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍ឱ្យនាង។
បន្ទាប់មកនាងត្រូវតែធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់ម្តាយនាង។ នាងមិនអាចរក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយកូនកសិករម្នាក់នេះ បន្តទៅទៀតបានទេព្រោះនាងគ្មានជំរើស។
ចុងក្រោយគាត់មានតែអនុញ្ញាតឱ្យនាងធ្វើនូវអ្វីដែលជារឿងត្រឹមត្រូវ សក្តិសមតាមការសម្រេចចិត្ត និងស្របតាមស្ថានភាពគ្រួសារ។ គាត់សង្ឃឹមថាអតីតមិត្តស្រីរបស់គាត់ នឹងមានសុភមង្គលនាពេលអនាគត។ លើសពីនេះទៀតគាត់មិនចង់ធ្វើឱ្យជីវិតរបស់នាងស្មុគស្មាញដោយសារគាត់ឡើយ។
គាត់តែងតែព្រួយបារម្ភអំពីជីវិតរបស់នាង ហើយស្ថិតនៅពីក្រោយនាងប្រសិនបើនាងមានបញ្ហាក្នុងស្ថានភាពណាមួយ។ សុភមង្គលរបស់គាត់គឺការបានឃើញស្នាមញញឹមរបស់នាង។
ស្នេហាពិតមិនមែនជាការបានគ្រប់គ្រងមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់ធ្វើជារបស់កម្មសិទ្ធិនោះទេ ប៉ុន្តែវាជាការស្រលាញ់ដែលចេញពីការផ្តល់ឲ្យ និងលះបង់៕