ផ្កាឈូករត្ន័ គឺជារុក្ខជាតិដែលស្អាត និងមានអត្ថប្រយោជន៍ គេយកវាមកដាំដើម្បីធ្វើជាសួនច្បារលំអផ្ទះ កន្លែង​កម្សាន្ត ​និងដាំជាចំការធំតែម្តង។ ប៉ុន្តែរុក្ខជាតិនេះ មិនមែនសម្រាប់តែដាំលម្អប៉ុណ្ណោះទេ គេក៏អាចយកវាធ្វើជាឱសថ​យ៉ាង​ពូកែផងដែរ។ ខាងក្រោមនេះគឺជារបៀបប្រើប្រាស់រុក្ខជាតិនេះ៖

 លក្ខណៈរុក្ខជាតិ៖

ជាប្រភេទតិណជាតិរស់បានមួយឆ្នាំ មានកំពស់ 1ម៉ែត ទៅ 3 ម៉ែត ដើមដុះត្រង់មានរោមរឹង។ មានស្លឹកធំដុះឆ្លាស់​ទង​គ្នា មានទងវែង មានរាងបេះដូងស្រូចចុង។ គែមស្លឹកមានធ្មេញរណា ផ្ទៃទាំងសងខាងមានរោមពណ៏ស។ ផ្កាធំមានបន្ទាប់ផ្ចិតពី 7-20 cm ត្របកខាងក្រៅពណ៏លឿង ពេលចេញផ្កា ពីខែ 12-2 ចំណែកផ្លែរាងជារង្វង់ មាន​គ្រាប់​ច្រើនតប្រៀបគ្នា។

កន្លែងដាំដុះ 

គេដាំលំអសួន ឬដាំជាចំការ

ផ្នែកប្រើប្រាស់

ប្រើស្លឹក ឬផ្ការបស់រុក្ខជាតិទាំងមូល គេប្រមូលផលនៅពេលផ្លែទុំ ដោយដករុក្ខជាតិទាំងមូលមករក្សាទុក ផ្លែ ស្លឹក ដើម ទុកជាផ្នែកៗពីគ្នា ហាលអោយស្ងួត

រសជាតិ

ផ្អែម ប្រហាត

ការព្យាបាល 

(ផ្កា) ឈឺក្បាល វិលមុខ ហឹងត្រចៀក ឈឺធ្មេញ ឈឺត្រចៀក ឈឺក្រពះ ឈឺពោះ ចុកពោះពេលមករដូវ រលាកដោះ ឈឺ​សន្លាក់​ឆ្អឹង

 (ឬស បណ្តូល ) ឈឺផ្លូវនោម មានគ្រួស រលាកផ្លូវដង្ហើម ក្អកមាន់ ធ្លាក់ស

 (ស្លឹក) ព្យាបាលគ្រុនចាញ់ ប្រើខាងក្រៅព្យាបាលរលាកទឹកក្តៅ

កំរិត និងរបៀបប្រើប្រាស់

ផ្កា ( ប្រើ 30-90g ដាំទឹកផឹកក្នុងមួយថ្ងៃ)

ឬស និងបណ្តូលដើម ( 15-30g ក្នុងមួយថ្ងៃ)

ចំណាំៈ  បើព្យាបាលលើសឈាមប្រើ 60 g ជាមួយសក់ពោត 30g  ពេលណាផឹកអាចថែមស្ករបាន៕