«សង្គ្រាមកូវីដ-១៩» ជាបទចម្រៀងនិពន្ធដោយស្ត្រីខ្មែរមួយរូប ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ ចម្រៀងមួយបទមានរយៈពេល ៥នាទីនេះ កំពុងទទួលការគាំទ្រគួរឲ្យកត់សម្គាល់តាមរយៈការចែករំលែកជាហូរហែនៅលើបណ្តាញសង្គម ខណៈអត្ថន័យស៊ីសង្វាក់នឹងស្ថានភាពកូវីដ១៩ នៅទូទាំងពិភពលោកនាពេលបច្ចុប្បន្ន។
ចូលរួមជាមួយពួកយើងក្នុង Telegram ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានរហ័សអាណិកជនខ្មែររស់នៅប្រទេសជប៉ុន អ្នកស្រី ណាវី មីស៊ុស៊ីម៉ា បានប្រាប់ Khmerload ពីទឹកដីនៃក្រុងតូក្យូ ប្រទេសជប៉ុន ដោយចាប់ផ្តើមរៀបរាប់ពីប្រវត្តិខ្លះៗថា៖ «ខ្ញុំមានឈ្មោះពិត ញ៉ឹប ដាវី តែអ្នកម្តាយហៅតាំងពីតូចថា “ណាវី” ជំនួស “ដាវី”។ បន្ទាប់ពីឆ្លងដែនមកដល់ជប៉ុន និងបានរៀបការជាមួយស្វាមីជាជនជាតិជប៉ុន ខ្ញុំក៏បានដាក់ឈ្មោះដោយប្រើនាមត្រកូលតាមស្វាមីថា “ណាវី មីស៊ុស៊ីម៉ា”»។
អាណិកជនខ្មែរវ័យ ៦០ឆ្នាំខាងលើ ថា ខ្លួនបានចំណាយពេលប្រហែល ១៥ម៉ោង ដើម្បីនិពន្ធសាច់ចម្រៀងបទ «សង្គ្រាមកូវីដ-១៩» នេះ ។
«បទ "សង្រ្គាមកូវីដ-១៩" នេះ ជាពាក្យនិពន្ធរបស់ខ្ញុំ 100% ដែលចំណាយពេលប្រហែល១៥ម៉ោង តែក៏បានតាមដានព័ត៌មានជាច្រើនថ្ងៃហើយដែរ។ ចំណែកបទភ្លេង ជាបទរបស់លោក Enrico Macias តាមលំនាំបទ"Solenzara" ដែលលោកនិពន្ធនាឆ្នាំ1966 នៅពេលខ្ញុំមានអាយុ 6ឆ្នាំ។ ខ្ញុំមិនពេញចិត្តនឹងការយកលំនាំបទភ្លេងស្នាដៃនិពន្ធរបស់គេមកច្រៀង ហើយលាក់ឈ្មោះរបស់គេ ដែលជាអ្នកនិពន្ធពិតនោះទេ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបគ្រប់បទដែលខ្ញុំបានច្រៀង ខ្ញុំតែងតែដាក់ឈ្មោះអ្នកនិពន្ធបទភ្លេងនោះទាំងអស់ ព្រោះខ្ញុំគោរពសិទ្ធិអ្នកនិពន្ធ»។
បទ «សង្គ្រាមកូវីដ-១៩»នេះ ត្រូវបានអ្នកនិពន្ធជាកូនខ្មែរកាត់ក្លឹង (ឥណ្ឌា)ខាងលើ សរុបត្រួសៗពីចំនួនអ្នកគាំទ្រថា មកដល់ពេលនេះ មានអ្នកចូលទស្សនាជាងមួយលាន (View) និងជាង៥០ម៉ឺន ចែកចាយបន្ត (Share) ក្រោយពីផ្សាយនៅលើគេហទំព័រហ្វេសប៊ុកផ្លូវការរបស់ទូរទស្សន៍ជាតិកម្ពុជា (TVK) ព្រមទាំងការផ្សាយពី YouTube និង Facebook របស់អ្នកស្រីផ្ទាល់។ ហាក់បង្ហាញនូវក្តីរំភើប ចំពោះការគាំទ្រពីអ្នកប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គម អ្នកស្រីណាវី មីស៊ុស៊ីម៉ា បានបន្ថែមអំពីហេតុផលសំខាន់ៗ នៅពីក្រោយការនិពន្ធបទចម្រៀងនេះ។
អ្នកស្រី បានបង្ហើបថា៖ «ដំបូងខ្ញុំបានមើលព័ត៌មានជាច្រើនតាំងពីចាប់ផ្តើមកើតរោគនេះនៅប្រទេសចិនមកម្ល៉េះ ហើយតាំងពីពេលនោះមកខ្ញុំចាប់ផ្តើមស្រាវជ្រាវប្រវត្តិសាស្ត្រនៃការឆ្លងជំងឺយ៉ាងកាចសាហាវស្រដៀងៗគ្នានេះកាលពីអតីតកាល។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តនិពន្ធ និងច្រៀងចម្រៀងមួយបទក្រោមចំណងជើងថា "សង្គ្រាមកូវីដ-១៩" ដើម្បីបង្ហាញពីសោកនាដកម្មកើតចេញពីជំងឺផ្លូវដង្ហើមដ៏កាចសាហាវដែលពិភពលោកកំពុងមានការព្រួយបារម្ភខ្លាំង»។
អតីតអ្នកចម្រៀងនៅឆ្នាំ១៩៧៩ ក្នុងក្រុមតន្ត្រីក្រសួងសុខាភិបាលរបស់ក្រុងភ្នំពេញ បានបញ្ជាក់ហេតុផលមួយទៀត ដែលដឹកនាំចិត្តអ្នកស្រីឲ្យកាន់តែចង់និពន្ធបទនេះសម្រាប់ពលរដ្ឋខ្មែរ បើទោះបីសុខភាពខ្លួនមិនសូវជារឹងមាំក៏ដោយ។
អ្នកស្រីថា៖ «នៅប្រទេសនានាដែលកំពុងតែឆ្លងជំងឺកូវីដ19 នេះខ្លាំង រដ្ឋាភិបាលរបស់គេបានបញ្ជាឲ្យបិទគ្រប់ស្ថាប័នតូចធំ ហើយពួកគេសម្ងំនៅក្នុងផ្ទះ ដើម្បីកាត់បន្ថយការឆ្លងមេរោគកូរ៉ូណានេះ ហើយរដ្ឋាភិបាលរបស់គេជួយជាជំនួយដល់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់គេដែលមិនអាចប្រកបមុខរបររកស៊ីបាន ប៉ុន្តែបើប្រសិនជាប្រទេសខ្មែរយើងធ្វើដូចគេ តើយើងនឹងអាចរស់បានដែរទេ បើប្រទេសរបស់យើងមិនមានលុយច្រើនដូចគេផងនោះ? ចឹងខ្មែរនឹងត្រូវមានផលប៉ះពាល់ច្រើនហើយ ព្រោះប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមានកម្រិតជីវភាពខ្វះខាតនៅឡើយសម្រាប់ចិញ្ចឹមគ្រួសារ»។
«ខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភ ហើយសង្វេគយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះការរីករាលដាលនៃជំងឺ Covid-19 មកលើពិភពលោក ហើយខ្លាចថាមានអ្នកឆ្លងកើននៅប្រទេសខ្មែរនាថ្ងៃខាងមុខ បើសិនជាយើងទាំងអស់គ្នាធ្វេសប្រហែស។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ខ្មែរយើងរស់នៅតាមជនបទ លោកមិនសូវមានការយល់ដឹងពីភាពកាចសាហាវរបស់ជំងឺនេះទេ ទើបខ្ញុំចង់ចូលរួមចំណែកធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យពួកគាត់បានយល់ដឹង ហើយប្រុងប្រយ័ត្នការពារកុំឲ្យឆ្លងជំងឺនេះ។ ហេតុដូច្នេះ ចម្រៀងនេះជាចំណែក ដែលរំឭកបងប្អូនខ្មែរឲ្យថែសុខភាព។ ហេតុផលនេះ លើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យតែងចម្រៀងនេះ»។
Khmerload បានជជីកដេញដោលពីខ្លឹមសាររួមនៃបទចម្រៀងនេះ ខណៈមានអ្នកប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមជាច្រើន បានជជែកដូចគ្នាពីទស្សនៈរបស់អ្នកនិពន្ធលើបទចម្រៀងនេះ ដូចជាខ្លះថា បទនេះបង្ហាញពីផលប៉ះពាល់នៃជីវភាពគ្រួសារ រីឯអ្នកខ្លះថា បទនេះបង្ហាញពីវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចជាតិ និងផលវិបាកដែលគ្មានថ្នាំណាអាចស្រោចស្រង់ជីវិតអ្នកឆ្លងជាដើម។
ហាក់ចង់បកស្រាយឲ្យអស់សេចក្តី អតីតអ្នកចម្រៀងទសវត្សរ៍ ៧០ រូបនេះ បានរៀបរាប់ទាំងសំឡេងស្អកៗថា៖ «ខ្លឹមសាររួម នៃបទចម្រៀងនេះ គឺចង់បង្ហាញពីផលប៉ះពាល់ធំធេងកើតចេញពីកូវីដ-១៩ ពោលគឺមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលនៅមានជីវិតពីជំងឺនេះ ត្រូវសម្ងំលាក់ខ្លួនក្នុងផ្ទះដោយមិនបានទៅធ្វើការរកចំណូលអ្វីទាំងអស់ ហើយមនុស្សអាចនឹងដាច់ពោះ ឬប៉ះពាល់សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរបន្ថែមទៀត បើស្ថានភាពឆ្លងជំងឺនេះមិនថយចុះ ឬរកថ្នាំបង្ការឃើញទេ៖ "រកថ្នាំចាក់ឃើញទើបអាចបញ្ចប់សង្គ្រាមនេះបាន"។»
ក្រោយស្តាប់ពីពាក្យពេចន៍ និងឃ្លាឃ្លោង រួមទាំងអត្ថន័យនៃបទកូវីដ១៩ មានចម្ងល់ពីប្រិយមិត្តមិនតិចទេ ដែលចង់ដឹងថា តើអ្នកស្រីចេះតែងនិពន្ធចម្រៀងដោយរបៀបណា?
អ្នកស្រី ណាវី មីស៊ុស៊ីម៉ា បានរំឭកពីដំណើរដើមទងដែលធ្វើឲ្យខ្លួនចេះតែងនិពន្ធ៖ «កាលនៅពីក្មេងខ្ញុំធ្លាប់ច្រៀងក្នុងវង់តន្ត្រីមួយជាមួយលោក អ៊ុំ ដរ៉ា បានរយៈពេល ៣ឆ្នាំ (លោកអ៊ុំ ដរ៉ា ជាកវីនិពន្ធជើងចាស់ និងជាតន្ត្រីករកូតវីយូឡុងដ៏ល្បីមួយរូបនៅក្នុងទសវត្សរ៍៧០ បច្ចុប្បន្នលោកមានវ័យ៨៣ឆ្នាំ)។ ហើយចាប់ផ្តើមចេះនិពន្ធបទចម្រៀងតាមលោក ដរ៉ា តាំងពីនោះមក។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៩ ខ្ញុំបានច្រៀងក្នុងក្រុមតន្ត្រីក្រសួងសុខាភិបាលរបស់ភ្នំពេញ ក្រោយមករហូតដល់ធ្វើដំណើរទៅជាយដែនទើបឈប់។»
បន្តមកទៀត អ្នកស្រីថា ខ្លួនបានចូលរួមជាងមួយវង់តន្ត្រីមួយពេលទៅដល់ប្រទេសជប៉ុន នោះគឺក្រុមតន្រ្តី «ស្វាយសរ»។ ក្រុមនោះ ត្រូវបានបង្កើតឡើងជាពិសេស សម្រាប់រៀបចំកម្មវិធីនានាឲ្យកាន់តែអធិកអធមសម្រាប់អនិកជនខ្មែរនៅជប៉ុន និងស្ថានទូតខ្មែរនៅប្រទេសជប៉ុន ឧទាហរណ៍៖ ដូចជាពិធី ថ្វាយព្រះពរ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ នៅស្ថានទូតជប៉ុនកាលពីជំនាន់ឆ្នាំ ១៩៩៦ ជាដើម។ ហើយក្រោយមកទៀត បើទោះជាក្រុមតន្រ្តីខាងលើបានរំសាយជាយូរក៏ដោយក្តី ក៏ចិត្តស្រលាញ់របស់អ្នកស្រី ចំពោះសិល្បៈនៅតែបន្តមានរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន៕
សូមទស្សនាវីដែអូចម្រៀង «សង្គ្រាមកូវីដ-១៩»៖