មាត់ផ្សេង ទង្វើផ្សឹង

ការនិយាយថាស្រលាញ់តែមាត់វាមិនបានធ្វើឲ្យ ម្ខាងទៀតមានសុភមង្គលនឹងសម្តីរបស់យើងឡើយ។បើស្រឡាញ់ពិតត្រូវបង្ហាញទង្វើពិតៗ។

កុំទម្លាប់និយាយច្រើន ស្របពេលដែលយើងបានតែនិយាយ ហើយអត់បានធ្វើអ្វីសោះដើម្បីបញ្ជាក់ពីចិត្តស្រលាញ់របស់យើង។

ពេលមួយមានមនុស្សម្នាក់ចូលមកក្នុងជីវិតយើង គេតែងរៀបរាប់ប្រាប់យើងថា ឲ្យតែព្រមស្រលាញ់គេ គេនឹងមិនបណ្តោយឲ្យយើងជួបការលំបាកឡើយ។ គេថា គេនឹងឲ្យយើងសើចច្រើនជាងយំ។ គេថា គេនឹងសាងគ្រួសារដ៏កក់ក្តៅមួយ គេថាបែបនេះបែបនោះ តែវាគ្រាន់តែជាពាក្យគេថា។​​ ចុងក្រោយ គេក៏មិនអាចធ្វើតាមការសន្យា​ ព្រោះយើងមានទឹកភ្នែកច្រើនជាងស្នាមញញឹម។

យើងជានិច្ចកាលនៅតែលួចញញឹម នៅពេលដែលនឹកឃើញដល់ពាក្យដែលគេសារភាពថាស្រលាញ់យើង។​ យើងគិតថាជីវិតដែលឯកាបំផុតគឺជាជីវិតដែលខ្វះសេចក្ដីស្រឡាញ់។យើងគ្រាន់តែរំពឹងថា មាត់​ និងទង្វើរបស់គេឆ្លើយតបនឹងភាពប្រាកដនិយម ជាជាងបោកប្រាស់។

ឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ជីវិតនេះ វាក៏ធ្វើឱ្យយើងបានដឹងថា គ្មានអារម្មណ៍​រំភើបណា​ដែលអាចប្រៀបផ្ទឹមបានជាមួយអារម្មណ៍រំភើបម្យ៉ាងពេលយើងឃើញ​អ្នកដែលខ្លួនស្រឡាញ់​មានក្ដីសុខនោះទេ។

ពេលមានក្តីសុខក៏ញញឹម ពេលមានទុក្ខក៏យំសោក។ សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺបែបនេះ! មិនប្រាកដថាអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់នឹងជ្រើសរើសយើងទេ ប៉ុន្តែយើងនឹងរីករាយសម្រាប់ជម្រើសដ៏ពិតប្រកដមួយរបស់គេ ហើយបើគេជ្រើសរើសខុស យើងក៏ពេញចិត្តនៅក្នុងការចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហាជាមួយគ្នា៕