ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺវាមិនស្រួលដូចជាការគិតនោះទេ។ លុះត្រាតែយើងចេះយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកទើបមានសុភមង្គល។ ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំចង់ចែករំលែកពីសកម្មភាពខ្លះរបស់បុរសម្នាក់ដែលធ្វើខ្លួនជាស្វាមីដ៏ឧត្តមសម្រាប់ខ្ញុំ។
ចូលរួមជាមួយពួកយើងក្នុង Telegram ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានរហ័សគាត់ជាមនុស្សសាមញ្ញម្នាក់ ប៉ុន្តែគាត់ខិតខំតស៊ូក្នុងជីវិតណាស់។ គាត់មិនទាន់ទទួលសញ្ញាប័ត្របរិញ្ញាប័ត្រនៅឡើយទេ តែគាត់មានសមត្ថភាពអាចធ្វើការក្រុមហ៊ុនបាន។ គាត់ជិះម៉ូតូចាស់របស់គាត់ទៅជួបអតិថិជន និងប្រជុំនៅខាងក្រៅទាក់ទងនឹងមុខជំនួញរបស់គាត់។ គាត់ធ្វើការពីម៉ោង ៦ព្រឹកដល់ម៉ោង១២យប់ ជួនកាលដល់ម៉ោង២ព្រឹក។
ក្រៅពីរឿងការងារ គាត់មិនដែលចេញក្រៅផ្ទះដោយមិនមានខ្ញុំទៅជាមួយទេ។ គាត់មិនផឹកស្រា មិនជក់បារី មិនដើរលេងជួបជុំជាមួយពួកម៉ាក។ កាលខ្ញុំទំងន់ គាត់តែងតែម៉ាស្សាធ្វើសរសៃររហូតដល់ខ្ញុំគេងលក់ ទើបគាត់ទៅបន្តរកាងារគាត់ទៀត។ កាលខ្ញុំទំងន់ចាប់ពី ៣ខែទៅ គាត់មិនដែលអោយខ្ញុំលើករបស់ដែលមានទំងន់លើសពី៥គីឡូទេ។ គាត់ធ្វើការងារផ្ទះទាំងអស់ លើកលែងការធ្វើម្ហូប ទាំងដែលគាត់ហត់នឿយនឹងការងារក្រុមហ៊ុនណាស់ទៅហើយ។ លើសពីនេះ យប់ឡើងពេលកូនយំក៏គាត់ជាអ្នកងើបមើលកូនដែរ។
រឿងតែ ៣យ៉ាងគត់ដែលខ្ញុំធ្វើ គឺធ្វើម្ហូបឆ្ងាញ់ៗអោយគាត់ពិសារ រំលឹកគាត់ពីការងារទាំងឡាយដែលគាត់ត្រូវធ្វើ និងផ្ដល់គំនិតអោយគាត់នៅពេលដែលគាត់ត្រូវការ។ គាត់ជាមនុស្សល្អលើសពីអ្វីដែលខ្ញុំធ្លាប់រំពឹងទុក ល្អរហូតខ្ញុំមិនរំភើបមិនបាន។ គាត់ល្អរហូតខ្ញុំរអៀសខ្លួន ហើយគាត់ធ្វើអោយខ្ញុំមានមោទនភាពរហូតខ្ញុំមិនអាចទ្រាំមិនអួតគេបានទេថាគាត់ជារបស់ខ្ញុំ។ វាគឺជាសុភមង្គលដែលកើតចេញពីសកម្មភាព និងទង្វើតិចតួចដែលអ្នកធ្វើដោយមិនបានដឹងខ្លួន៕