ភ្នំពេញ៖ ពិតប្រាកដណាស់ ថាមនុស្សគ្រប់រូបគឺសុទ្ធសឹងតែធ្លាប់ជួប នូវផលលំបាកនៅក្នុងជីវិតរៀងៗខ្លួនពេលខ្លះភាពលំបាកនិងឧបសគ្គទាំងនោះ អាចជាបទពិសោធន៍មួយដ៏ល្អសម្រាប់យើងតែពេលខ្លះ វាក៏អាចជាបទពិសោធន៍មួយ ដែលធ្វើឲ្យយើងបាក់ស្បាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ដែលអាចជ្រៀបចូលទៅគ្រប់គ្រងនៅចិត្តរបស់យើង ធ្វើឲ្យយើងខ្លាចនឹងគេចវេស ហើយសម្រេចចិត្តបោះបង់នៅក្តីសង្ឃឹមទាំងឡាយ លែងចង់បន្តដំណើរទៅមុខទៀតក៏មាន។
ចូលរួមជាមួយពួកយើងក្នុង Telegram ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានរហ័ស
ក៏ប៉ុន្តែបើទោះបីជា កំពុងតែស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ត្រូវចងចាំថាគ្មានអ្វីដែលអាចយកឈ្នះនៅការតាំងចិត្តនិងជំនឿចិត្ត ដែលយើងមានលើខ្លួនឯងបាននោះទេ។ ប្រសិនបើយើងនៅតែមានជំនឿចិត្តលើខ្លួនឯង គិតថាអាចយកឈ្នះនៅក្តីលំបាកទាំងអស់នោះ អាចយកឈ្នះនៅពាក្យសម្តីរបស់អ្នកដទៃ ដែលតែងតែព្យាយាមអូសទាញយើងឲ្យធ្លាក់ជ្រោះទាំងអស់នោះ អាចយកឈ្នះនៅភាពបរាជ័យនិងឧបសគ្គ ដែលព្យាយាមមករារាំងក៏ដូចជាពាំងផ្លូវយើងទាំងអស់នោះ នោះច្បាស់ណាស់យើងប្រាកដជាអាចក្រោកឈរ ហើយបន្តដំណើរទៅមុខទៀតដោយភាពជឿជាក់ និងភាពក្លាហានជាក់ជាមិនខាននោះឡើយ។
ហើយទាំងអស់នេះក៏ជាអ្វីដែលយុវជនវ័យ២១ឆ្នាំ ដែលខ្វះខាតនៅកាយសម្បទាន មួយរូប តែងតែទន្ទេញជាប់នៅក្នុងចិត្តហើយព្យាយាមជំនះក្នុងរយៈពេលកន្លងមកនេះផងដែរ។ បើទោះបីជាមិនមាននៅកាយសម្បទានគ្រប់គ្រាន់ដូចអ្នកដទៃទៀតក៏ពិតមែនតែយុវជន ទុយ សុខដុង មិនព្រមចុះចាញ់នឹងព្រេងវាសនារបស់ខ្លួននោះទេ។ ជាកូនអ្នកស្រែចម្ការ ដែលមានបងប្អូនបង្កើតចំនួន៦នាក់ ចំណែកឯសុខដុង ជាកូនទី៥ នៅក្នុងគ្រួសារ ដែលមានទីកន្លែងកំណើតស្ថិតនៅភូមិពោរតាអ៊ុន ឃុំស្រយ៉ូវ ស្រុកស្ទឹងសែន ខេត្តកំពង់ធំ។
ស្របពេលដែលយុវជនយុវនារីជាច្រើន មានកាយសម្បទានគ្រប់គ្រាន់អាចធ្វើនៅកិច្ចការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃបានដោយខ្លួនឯងតែ សុខ ដុង មិនអាចនោះទេ ក៏ព្រោះតែពិការភាពពីកំណើតរបស់រូបគេនេះតែម្តង។
ជាមួយគ្នានេះយុវជន ទុយ សុខដុង ក៏បានរៀបរាប់ពីផលលំបាកដែលខ្លួនធ្លាប់បានជួបប្រទះកន្លងមកបែបនេះថា លោកមិនដូចជាអ្នកដទៃផ្សេងទៀតនោះទេ ដែលពួកគេមានភាពងាយស្រួលអាចងូតទឹក កក់សក់ ឬពាក់សម្លៀកបំពាក់ដោយខ្លួនឯងបាន តែសម្រាប់រូបលោកសូម្បីតែការញុំាបាយឬឡើងលើផ្ទះក៏ពិបាកដែរ។
ស្ងប់ស្ងាត់បន្តិច ក្រោយមកក៏លឺនូវសម្លេងយំខ្សឹបខ្សួលទាំងទឹកភ្នែក ហូរជោគលើថ្ពាល់ ទឹកភ្នែកដែលហូរស្រក់មកនេះគឺជាទឹកភ្នែកនៃសេចក្តីអាណិតអាសូរលាយឡំនៅក្តីស្រលាញ់ ជំនួសនៅពាក្យសម្តីគ្រប់ម៉ាត់ដែលចង់បង្ហាញចេញមក។ ហើយសម្លេងយំខ្សឹបខ្សួលនេះ ក៏មិនមែនជាសម្លេងរបស់អ្នកណាផ្សេងក្រៅពីអ្នកស្រី អែល សំណាង ដែលត្រូវជាអ្នកម្តាយបង្កើតរបស់យុវជនទុយ សុខដុង បានរៀបរាប់ទាំងអួលដើមក.និយាយមិនចង់ចេញថា លោកស្រីគឺពិតជាមានក្តីអាណិតជាខ្លាំង ដល់កូនប្រុសរូបនេះជាងកូនៗរបស់លោកស្រីដទៃផ្សេងទៀត ព្រោះតែនៅពេលដែលកើតមកកូនប្រុសរបស់អ្នកស្រីរូបនេះ បានពិការទៅហើយ។
បន្តបន្ថែមពីអ្នកម្តាយយុវជន ទុយ សុខដុង ក៏បានរំលឹកថាកាលពីនៅក្មេង លោកពិតជាចង់ដូចជាក្មេងដទៃទៀតអាចទៅសាលារៀនដោយខ្លួនឯង បានដោយមិនចាំបាច់មានការពឹងពាក់ជាប់រហូតពីឪពុកម្តាយរបស់លោក ក៏ប៉ុន្តែជាក់ស្តែងមិនអាចនោះទេ។
ដោយសារតែ កើតមកមានកាយសម្បទានមិនគ្រប់គ្រាន់ដូចជាអ្នកទូទៅ ដូច្នេះនៅពេលដែលលោករៀននៅថ្នាក់បឋមសិក្សា និងថ្នាក់អនុវិទ្យាល័យសុខ ដុង ជាញឹកញាប់តែងតែត្រូវមិត្តភក្តិផ្សេងទៀត រើសអើង ខ្លាចរត់ចេញមិនចង់នៅក្បែរលេងជាមួយនោះទេ។ ចំណែកអ្នកខ្លះទៀតក៏តែងតែហៅរូបលោកថាជាសត្វចម្លែក ថារូបលោកមិនមែនជាមនុស្សដោយពួកគេមិនផ្តល់តម្លៃដូចជាសិស្សដទៃផ្សេងទៀតនោះទេ។
ទោះប្បីជាទទួលរងនៅការមើលងាយ ស្អប់ខ្ពើមពីមិត្តភក្តិបែបនេះយ៉ាងណាក្តីក៏យុវជនរូបនេះមិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពី ស៊ូទាំ្រអត់ធ្មត់ខាំមាត់ សង្កត់ចិត្ត គិតថាធ្វើម៉េចបើរូបលោកកើតមកខុសពីអ្នកដទៃផ្សេងទៀតបែបនេះទៅហើយ។ តែបើទោះបីជាជួបនៅរឿងបែបនេះមែន ក៏យុវជនរូបនេះមិនដែលធ្លាប់គិតថានឹងបោះបង់ចោលនៅការសិក្សាម្តងណាឡើយ។
រាល់ពេលដែលសុខ ដុង ត្រូវបានមិត្តភក្តិមើលងាយ និយាយបណ្តុះបង្អាប់ម្តងៗ យុវជនរូបនេះតែងតែដើរចេញ ហើយលោកក៏មិនដែលខឹងស្អប់ ឬគុំគួន ទៅលើអ្នកទាំងឡាយណាដែលមើលងាយមកលើរូបលោកដែរ តែរូបលោកតែងតែព្យាយាមចង់ ឲ្យពួកគេឃើញដោយការខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ ប្រើចំណេះនៃវិជ្ជារបស់លោក បញ្ជាក់ទៅពួកគេថាបើទោះបី ជារូបលោកពិការដៃនិងជើងទាំងសងខាងក៏ពិតមែនតែចំណេះដឹង និងចិត្តគំនិតរបស់លោកគឺពិតជាមិនពិការនោះទេ។
ជាក់ស្តែងយុវជនរូបនេះគឺពិតជាអាចធ្វើបានពិតមែនសុខ ដុង បានព្យាយាមខិតខំរៀនសូត្ររហូតដល់បញ្ចប់ការប្រឡងសញ្ញាប័ត្រទុតិយភូមិនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៩។ ជាសម្ធិទ្ធិផល នៃការ តាំងចិត្តដ៏មុះមុត មិនព្រមចុះចាញ់ក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ ដោយយុវជនរូបនេះ បានចាប់ផ្តើមរំលឹកមេរៀន ចាប់តាំងពីម៉ោង៨ល្ងាច រហូតដល់ម៉ោង១ទៅ២យប់ គឺពិតជាមិនខកបំណងពិតមែនដោយក្នុងលទ្ធផលនៃការប្រឡងបាក់ឌុបក្នុងឆ្នាំ២០១៩នោះគឺសុខ ដុង ទទួលបានជោគជ័យស្ថិតក្នុងកម្រិតនិទ្ទេសD ថែមទៀតផង។
មិនព្រមចុះចាញ់ត្រឹមនេះនោះទេ ដោយសារតែទឹកចិត្តនៃការស្រលាញ់ការសិក្សាបន្ទាប់ពីប្រឡងចប់បាក់ឌុបរួចហើយសុខ ដុង ក៏បានសម្រេចចិត្តមកបន្តការសិក្សានៅរាជធានីភ្នំពេញ ដោយក្នុងពេលនោះសុខ ដុង ទទួលបាននៅការលើកទឹកចិត្ត ផ្តល់ជា អាហាររូបករណ៍ពីថ្នាក់ដឹកនាំ លើមុខជំនាញព័ត៌មានវិទ្យា នៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ។
ជាចុងក្រោយសុខ ដុង ក៏មានជាសារមួយចំនួនទៅកាន់សាធារណជនទូទៅថា សូមកុំឲ្យមានការរើសអើងមកលើជនពិការ ពីព្រោះពួកខ្ញុំក៏រស់នៅក្នុងសង្គមដូចជាពួកគាត់ដែរ។ បន្ថែមពីនេះទៀតសុខ ដុង ក៏សូមផ្តាំផ្ញើទៅកាន់យុវជនក៏ដូចជាយុវនារីគ្រប់រូប ដែលកំពុងតែស្ថិតក្នុងវ័យកំពុងសិក្សា គឺសូមកុំចំណាយពេលវេលាចោលទៅដោយឥតប្រយោជន៍ ទៅលើតែរឿងដើរលេងគេចសាលា ហើយជ្រុលខ្លួនដល់ថ្នាក់សេពនៅគ្រឿងញៀន ដែលសង្គមគេកំពុងស្អប់ខ្ពើម ដូច្នេះសូមធ្វើនូវអំពើណាដែលល្អ ហើយខិតខំសិក្សារៀនសូត្រ ពីព្រោះពេលវេលាគឺពិតជាមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ ហើយពេលវេលាក៏មិននៅរង់ចាំយើងនោះដែរ។ ដូច្នេះសូមធ្វើអ្វីដែលជាប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួនឯង សម្រាប់គ្រួសារ នឹងសង្គមជាតិរបស់យើង។
បន្ថែមពីនេះទៀតលោកក៏មានជាសារខ្លះៗដើម្បីជាការលើកទឹកចិត្តទៅដល់បងប្អូនជនពិការដទៃទៀត ដែលមានកាយសម្បទានខ្វះខាតអ្វីមួយនោះ គឺសូមកុំអាក់អន់ស្រពោនចិត្តនឹងខ្លួនឯងអី ត្រូវតែខិតខំតស៊ូព្យាយាមបន្ថែមទៀត បើទោះបីជាអ្នកដទៃនិយាយអ្វីដែលប៉ះពាល់ដល់ផ្លូវចិត្តនិងអារម្មណ៍របស់យើងក៏ដោយ កុំយកវាមកគិតអី ពីព្រោះពាក្យសម្តីរបស់គាត់និយាយចេញមកគឺពួកគាត់មិនយល់ពីពួកយើងនោះទេ គឺមានតែពួកយើងខ្លួនឯងទេដែលយល់ពីស្ថានភាពខ្លួនឯងថាយើងលំបាកប៉ុណ្ណានោះ។
ដូច្នេះកុំយកពាក្យសម្តីរបស់អ្នកដទៃមកគិតច្រើនពេក តែត្រូវខិតខំតស៊ូរស់រានមានជីវិតតទៅទៀត ពីព្រោះជីវិតរបស់យើងម្នាក់ៗគឺពិតជាមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ សម្រាប់ខ្លួនឯង គ្រួសារ និងសង្គមជាតិផងដែរ៕
Bong I.T