ការសិក្សាថ្មីបង្ហាញថា៖ ​ការប្រែប្រួលអាកាសធាតុបណ្តាលឱ្យសត្វដាយណូស័រផុតពូជបាត់ពីផែនដី

អាមេរិក៖ លោក Sean Gulick សាស្រ្តាចារ្យស្រាវជ្រាវភូមិសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យតិចសាសបានធ្វើការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយដែលបានសន្និដ្ឋានថា សត្វដាយណូស័រមិនបានវិនាសសាបសូន្យដោយសារតែ​ផ្កាយព្រះគ្រោះធ្លាក់មកត្រូវផែនដីនោះទេ ប៉ុន្តែ​វាត្រូវផុតពូជទៅដោយសារលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុ។ លោក Gulick បានកត់សម្គាល់ថា មានតែឥទ្ធិពលបរិយាកាសទេ ដែលអាចបណ្តាលឲ្យសត្វដាយណូស័រផុតពូជ។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានសង្កេតឃើញថា ផ្កាយព្រះគ្រោះបានវាយប្រហារមកលើផែនដីប្រហែលជា៦៥លានឆ្នាំមុន។ ទីតាំងនោះគឺជិតនឹងឧបទ្វីប Yucatán Peninsula ដែលបច្ចុប្បន្ននៅប្រទេសម៉ិកស៊ិក។ រដ្ឋបាលអាកាសចរណ៍និងអវកាសជាតិ (NASA) ជឿជាក់ថា វាបានបង្កើតរណ្តៅដ៏ធំមួយដែលមានទំហំ១៨០គីឡូម៉ែត្រនិងជម្រៅ៩០០ម៉ែត្រ។ ឥទ្ធិពលរបស់ផ្កាយព្រះគ្រោះដែលធ្លាក់មកលើភពផែនដីរបស់យើងកាលពីអតីតកាល​ គឺស្មើនឹងកម្លាំងនៃគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ១០ពាន់លានគ្រាប់។ ភ្លើងឆេះព្រៃ រញ្ជួយដី រលកយក្សស៊ូណាមិ ត្រូវបានគេជឿថាបានផ្ទុះឡើងដោយបញ្ចេញសារធាតុគីមីចូលទៅក្នុងបរិយាកាសដែលនាំឱ្យវាមានសីតុណ្ហភាពត្រជាក់ខ្លាំង។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រភាគច្រើនប៉ាន់ស្មានថា នេះជាមូលហេតុនៃការផុតពូជនៃរុក្ខជាតិនិងសត្វជាង៧០ភាគរយរួមទាំងដាយណូស័រផងដែរ។

គួររម្លឹកថា កាលពីឆ្នាំ១៩៨០ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាមេរិកពីររូបធ្លាប់បានបង្ហាញទ្រឹស្តីអំពីសត្វដាយណូស័រដែលផុតពូជ។ បន្ទាប់មកនៅឆ្នាំ២០១៦ ក្រុមស្រាវជ្រាវដឹកនាំដោយលោក Gulick បានទៅឆ្នេរសមុទ្រនៃឧបទ្វីប Yucatán Peninsula ដើម្បី​យកគំរូថ្មនៅ​ក្នុងរណ្តៅផ្កាយព្រះគ្រោះនោះ។ ការសិក្សាពាក់ព័ន្ធនឹងការពិនិត្យថ្មជាង១៣០ម៉ែត្រដែលកើតឡើងដោយផ្កាយព្រះគ្រោះត្រូវបានចុះផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីវិទ្យាសាស្ត្រជាតិ។ លោក Gulick បាននិយាយថា កំណត់ត្រាថ្មបានផ្តល់នូវការវិភាគលម្អិតបំផុតដល់យើង វាបានបង្ហាញអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្រោយពេលដែលផ្កាយព្រះគ្រោះបានធ្លាក់មកលើផែនដី។ ពួកគេបានរកឃើញភ័ស្តុតាងនៃវត្ថុធាតុដើមដែលបានឆេះមានដូចជា ស្ព័នធ័រនិងធូលីដែលបានហុយចេញទៅបរិយាកាស។ ពួកគេបានសង្កេតឃើញថា សារធាតុទាំងនេះទប់ស្កាត់កម្តៅព្រះអាទិត្យមិនឲ្យចាំងជះមកលើផែនដី និងធ្វើឱ្យផែនដីត្រជាក់ខ្លាំង៕