អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់គិតថា សមត្ថភាពនៃការស្តាប់របស់អ្នកនឹងបាត់បង់ស្របទៅតាមដំណើរឈានទៅមុខនៃវ័យរបស់អ្នក ក៏ប៉ុន្តែវាមិនមែនដូច្នេះទៀតឡើយនៅក្នុងយុគសម័យទំនើបនេះ។
ចូលរួមជាមួយពួកយើងក្នុង Telegram ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានរហ័សកាសដែលអ្នកប្រើប្រាស់សម្រាប់ស្តាប់តន្ត្រី ឬស្តាប់សម្លេងខ្សែភាពយន្តអាចនឹងមានតម្លៃរហូតដល់ទៅរាប់រយដុល្លារ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកអាចនឹងទទួលបានមកវិញនូវការបាត់បង់សមត្ថភាពក្នុងការស្តាប់លឺរបស់អ្នក ហើយគ្មានវិធីណាអាចនាំយកវាមកវិញបានឡើយ។ នេះគឺជាអ្វីដែលក្រុមអ្នកជំនាញ តែងតែបាននិយាយប្រាប់អ្នក ក៏ប៉ុន្តែបញ្ហានេះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗហើយ។
លោក Ron Eavey វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញផ្នែកជម្ងឺត្រចៀកបានឲ្យដឹងថា៖ «ប្រមាណយុវវ័យម្នាក់ក្នុងចំណោម ២០ នាក់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានបាត់បង់សមត្ថភាពក្នុងការស្តាប់លឺរបស់ខ្លួន។ ពួកគេពុំបានដឹងពីគ្រោះភ័យដែលគេកំពុងតែបង្កមកលើខ្លួនឯងនោះឡើយ»។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Eavy បានបន្ថែមទៀតថា ជាង ២០ ភាគរយនៃសិស្សនៃវិទ្យាល័យមានសម្លេងរោរទិ៍នៅក្នុងត្រចៀករបស់គេអស់មួយជីវិត។
លោកពន្យល់ថា៖ «តួលេខនេះមានការកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង ពោលគឺកើនឡើង ១ ភាគបីក្នុងរយៈពេល ១៥ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។
មនុស្សភាគច្រើនយល់ថា កាសប្រភេទញ៉ុកចូលត្រចៀកបង្កគ្រោះថ្នាក់ជាងកាសដែលពាក់នៅលើក្បាល។ ក៏ប៉ុន្តែរវាងកាសទាំងពីរប្រភេទនេះ ពុំមានមួយណាល្អជាងមួយណាឡើយ បើទោះបីជាកាសញ៉ុកក្នុងត្រចៀកអាចនាំបរិមាណសម្លេងចូលជ្រៅទៅក្នុងត្រចៀកជាងកាសពាក់លើក្បាលយ៉ាងណាក្តី។
ការបាត់បង់សមត្ថភាពក្នុងការស្តាប់បណ្តាលមកពីការស្តាប់សម្លេងខ្លាំងរយៈពេលយូរ ដោយសម្លេងខ្លាំងដែលចូលទៅក្នុងត្រចៀក ហើយបុកខ្ទប់នឹងក្រដាសត្រចៀក។ ជាងនេះទៅទៀតនោះ យុវវ័យដែលមានវ័យកាន់តែក្មេង ហានិភ័យក៏កាន់តែមានខ្ពស់ផងដែរ។
អ្នកស្រី Jennifer Taylor ជាសោតវិទូម្នាក់បានឲ្យដឹងថា៖«សម្រាប់កុមារតូចៗ ត្រចៀករបស់ពួកគេក៏កាន់តែតូចដែរ ជាហេតុធ្វើឲ្យសម្លេងលាន់លឺកាន់តែខ្លាំងក្នុងត្រចៀក ធ្វើឲ្យកម្រិតនៃគ្រោះថ្នាក់កាន់តែខ្ពស់»។
ដំណើរនៃការបាត់បង់សមត្ថភាពនៃការស្តាប់លឺកើតឡើងជាសន្សឹមៗ។ ដូច្នេះហើយ នៅក្នុងវ័យក្មេង វាត្រឹមតែបង្កជាសម្លេងរោទន៍ក្នុងត្រចៀកតែប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែនៅពេលដែលឈានទៅដល់វ័យកណ្តាល វានឹងបណ្តាលឲ្យស្តាប់អ្វីលែងលឺតែម្តង។
អ្នកស្រី Taylor បានបន្ថែមទៀតថា៖«ប្រសិនជាអ្នកអាចលឺអ្វីដែលយុវវ័យម្នាក់កំពុងតែស្តាប់ដោយកាសរបស់គេ ជាទូទៅនេះជាកម្រិតលឺខ្លាំងពេកហើយ»។
អ្នកស្រីបានអះអាងថា ការកំណត់កម្រិតសម្លេងត្រឹម ៥០ គឺជាវិធីល្អបំផុតក្នុងការស្តាប់ដោយប្រើប្រាស់កាស៕
ប្រភព៖ Daily Heath